Завялы васілёк


Пісаў за вершам верш.

Здавалася, звінелі,

Іскрыліся i дыхалі радкі,

Здавалася, на стоптанай панелі

Павольна расцвіталі васількі,

Гарэлі зіхатлівыя вясёлкі,

Туманамі курыліся лугі,

Імчаўся стараною вецер золкі,

I не было ні гора, нi тугі.

Я высякаў i шліфаваў старанна

За словам слова, за радком радок,

Ды неспадзеўна i занадта рана

Маю душу ахутаў халадок.

A прачытаў напісанае ноччу

I разгубіўся раніцай, калі

Слязою затумапіліся вочы,

Вясёлкі згаслі, кветкі адцвілі,

I ўсё здалося хісткім, нетрывалым,

Бясколерным, бязгучным i даўгім,

Схіліўся верш, як васілёк завялы,

Ад холаду i ранняе тугі.

Загрузка...