І радасць i боль

А мне дасюль кашмары сняцца,—

Ніяк збавення не знайду:

Не азірнуцца, не суняцца,

Ніяк не абмінуць бяду.

Яна мяне даўно цікуе:

То даганяе, то вядзе,

Няўжо ca мною i звякуе,

Няўжо сама не прападзе?

Шукаў i не знаходзіў выйсця

З палону выцвілых папер.

Былі даносчыкі калісьці,

Ёсць ананімшчыкі цяпер.

Яны адной жалобнай масці,

Яны адну нясуць бяду.

I будзе найвялікшым шчасцем,

Калі здалёк ix абыду.

Я прачынаюся на золку.

Світае. Сонца узышло,

Кароткі дождж размыў вясёлку,

У шыбы ўдарыла святло.

Куды ні гляну — ззяюць дахі

I ад дажджу, i ад святла.

Усе развеяліся страхі,

I ноч трывожная прайшла.

Сягоння будзе дзень пагодны,

Бо сонца з раніцы пячэ.

I я шчаслівы i свабодны

I прагну жыць і жыць яшчэ.