І радасць i боль

За годам год дзесяцігоддзі

З бядой i радасцю прайшлі,

Таму ёсць прымаўка ў народзе:

«Нішто не вечна на зямлі».

Не вечны боль, кумір не вечны,

I мне не вечна гараваць,

Але за здраду небяспечней

Несправядлівасць дараваць.

Не забываў я аніколі,

Hi ясным днём, ні па начах,

Hi ў радасці, ні ў горкай долі

Нятленны вобраз Ільіча.

Ён мне свяціў у долі горкай,

I сёння ў радасным жыцці

Ён свеціць пуцяводнай зоркай,

Каб да канца за ёй ісці.

Перагартаўшы памяць зноўку,

Для шчасця ўнукаў i сыноў

Не змоўк раней я i не змоўкну,

Каб час той не вярнуўся зноў,

Каб праўды, розуму i згоды

Агонь у сэрцах не ачах

I каб сумленныя заўсёды

Спакойна спалі па начах.

Каб не палохаў гул машыны

Апоўначы, i стук, i звон,

Каб нават i на паўхвіліны

Кашмарны не вярнуўся сон.

Іду да фінішу паволі

I ўсё выпростваю душу,

I шчаслівейшы, што ніколі

Я не схлусіў i не схлушу.

1980—1987