Пчала пачала паломнічаць

ТВАНЬ

Твань — «двань»: у ёй змяшаны, знітаваны, не разатнуты на дзве паставы, на два «ставы» вада і зямля, світанне і змярканне, і боскае дыханне яшчэ не дакранулася да яе.

Твань процілеглая зямлі: на яе нельга абапер-ціся, але процілеглая і вадзе: па ёй нельга плысці.

Калі асяродак зямлі сярод вады — выспа, то твань — выспа, вывернутая на левы бок, антывыспа.

У ёй жывуць «левыя» істоты: чэрці, балацянікі, дрыгвенікі, тваневікі,— ваніты бога.

I сама твань — істота, у якой не вынатаваны ні рукі, ні ногі, ні галава, ні тулава, і таму яна нічога ніколі не губляе, але таму, што яна адначасова і рукі, і ногі, і галава, і тулава, яна латва ўхоплівае, трывала ўтрымлівае ды файна хавае тое, чаго не можа ўтрымаць нават Латвія, чаго не можа схаваць і захаваць Літва.