Раніца

За акном марозныя ахаюць дзверы.

Мой маленькі пакой дрэмле цёплаю кошкай.

Ранак выкінуў мне на стол, як на бераг,

Папяровы улоў — навагоднюю пошту.

Дзень майго нараджэння сёння, ды толькі

Боль дзіцячы ў скроні стукае глуха:

Галасы вашы чую, сябры, на паштоўках,

А бацькоўскі голас мне зноў не паслухаць.

Разлучылі мяне з ім людзі суровыя!

Не прабіцца лістам маім — птушкам бяссільным.

Паміж намі маўчанне сцюжай зімоваю,

I шляхі, нібы дзверы чужыя, зачынены.

Можа кім-небудзь, бацька, забыта імя тваё

I з радні цябе хтось забывае упарта.

Я ж чамусьці усё хаваю прымятую,

Даваенную тваю картку.