* * *


Ліпнёвы поўдзень. На зямлі спакой.

Аж парыжэлі верасы ад спёкі.

Руды узгорак пад маёй шчакой

Здаецца мне каровы цёплым бокам.

А сосны разамлелі ў цішыні.

Адно ручэй звініць суцешным плачам.

Я сплю, уткнуўшыся у шар зямны,

Нібы дзіця ў падол прытульны матчын.

Загрузка...