ПЕРАД КАСАВІЦАЙ


Аб косы вострыя вецер рэжацца

I ціха звокіць у іх канцы.

I засынаюць ужо, нарэшце,

Што з вечарынак прыйшлі, хлапцы.

А за сялом перад блізкай ростанню

Аж маладзік гаварлівы сціх,

На цыпкі ўсталі травінкі росныя,

Нібы ўсё цягнуцца падрасці.

А звякнуць косы ранка акордамі —

Схіляюць голаў свой нехаця.

Ні з кім не хочуць дзяліцца, гордыя,

Нястрымнай прагаю да жыцця.

Загрузка...