Ты свет перавернеш, дужы і рослы,
А сэрца маўчыць, як птушка ў студзені,
Бо на світанні галінкай, мокрай ад росаў
Каханне ў маё акно яшчэ не пастукала.
I ўсё ж не забыць, на далёкіх шляхах
Другія знаходзячы рукі і вочы,
Таго, хто цябе ўпершыню пакахаў,
Адкрыўшы табе тваю сілу дзявочую...