* * *


Ты свет перавернеш, дужы і рослы,

А сэрца маўчыць, як птушка ў студзені,

Бо на світанні галінкай, мокрай ад росаў

Каханне ў маё акно яшчэ не пастукала.

I ўсё ж не забыць, на далёкіх шляхах

Другія знаходзячы рукі і вочы,

Таго, хто цябе ўпершыню пакахаў,

Адкрыўшы табе тваю сілу дзявочую...

Загрузка...