Дол вясенні тонкія ільдзінкі
На світанні рэжуць, як нажы,
Красавіцкай ноччу невідзімкамі
Зноў прыходзяць цёплыя дажджы.
Пахнуць туманы старой аўчынай,
Ахінаюць белай прасціной
Раніцу у садзе над Дзвіной,
Сонейкам сагрэтую даліну.
Твар падставіла дажджу шчасліва я.
Не дзівіся ты, калі наўзбоч
Ля твайго акна я тапалінкай
Вырасту за сённяшнюю ноч.