Раніца

Вечар чырвоным абрусам

На памытай падлозе гарыць.

«Ах, веюць над Беларуссю,

Веюць злыя вятры».

Кладуцца словы гаротныя

На сэрца далёкай бядой.

Колькі майму народу,

Столькі і песні гадоў.

Васількі мы у песні ўпляталі

I ў слуцкія паясы.

Цяпер бабуля спявае

I гладзіць мае валасы.

I я за ёй паўтараю

Замову часоў старых:

«О, хай над табой, мой краю,

Добрыя веюць вятры!»