* * *


Глядзім мы рэдка ў сэрца глыбіню,

Гаворым мала мы аб самым блізкім.

Радзіма! Стаў табой упершыню

Дзіцячы дом — майго жыцця калыска.

Да скону дзён забыць я не магу —

Руінаў дым, натоўп за хлебам ноччу

I крык: «Дзетдому ў першую чаргу!» —

Хоць у людзей гарэлі смуткам вочы...

Загрузка...