Раніца

На праспекце — напятай туга струне —

Вечар вібрыруе шумна і звонка.

I дзяўчаты ў белых сукенках мне

Здаюцца ажыўшымі рамонкамі.

Сягоння толькі я не іду ні з кім.

Набіта кнігамі новая сумка,

I мне адной у натоўпе людскім

Сярод усмешак ніколькі не сумна.

Лаўлю ўсёй істотай святочны шум,

Радуюся ўзорам рэклам чаканых

I думаю пра вершы, што напішу

Аб гэтых каханых...