За акном зацвітаюць вяргіні...
Чуеш, нехта пастукаў, Аўгіння?
Страпянулася соннае цела —
Здаецца, птушкай туды паляцела б!
I сукенку шукае рука,
Ды бяжыць да дзвярэй дачка.
I адразу развейваюцца сны:
Гаспадар не вярнуўся з вайны.
Не пабачыў ніколі дачушку,
На руках яе не пагушкаў,
...Нібы камень, падушка...