Раніца

Упершыню вачаняты свае адкрывае

Дзіця павольна, нібы нехаця.

I да болю пранізвае адчуванне

Вялікай цаны жыцця.

Яго, ружовае, безабароннае,

На рукі табе даюць: «Трымайце!»

I дзяўчо учарашняе дарослаю робіцца,

Становячыся раптам маці.

Дзёрзкая модніца ўчарашняя

(Ёй словы высокія — востры нож)

Становіцца маці, што пойдзе бясстрашна

Па дроту іржаваму басанож...