Я тут свая. I велічнай сасною
Мне гнеўны бор не стане на шляху.
I кожным ранкам, возера лясное,
Я на сустрэчу да цябе бягу.
На шызых вёслах кроплі, як чарніпы.
Празрыстая вада да чарнаты.
Як вартавыя, на тваіх граніцах,
Падняўшы пікі, сталі чараты.
I розных крыўд забыўшы недарэчнасць,
I непатрэбных спраў штодзённы гул,
Гарэзная і вольная, як рэчка,
Я кожным ранкам да нябе бягу...