ВОЗЕРА


Я тут свая. I велічнай сасною

Мне гнеўны бор не стане на шляху.

I кожным ранкам, возера лясное,

Я на сустрэчу да цябе бягу.

На шызых вёслах кроплі, як чарніпы.

Празрыстая вада да чарнаты.

Як вартавыя, на тваіх граніцах,

Падняўшы пікі, сталі чараты.

I розных крыўд забыўшы недарэчнасць,

I непатрэбных спраў штодзённы гул,

Гарэзная і вольная, як рэчка,

Я кожным ранкам да нябе бягу...

Загрузка...