Раніца

Беларусь, твая дачка я.

Зярнятка я, а ты — мая ралля.

Якой жа мовы ад мяне чакаеш

Ты, узрасціўшая мяне зямля?

Бывае так: Радзіму кіне проста,

Забудзе дотык матчынай рукі,

А перад смерпю хоць вады папросіць

Так, як вучылі некалі бацькі.

Без бацькаўшчыны панясе па свету,

Нібы з карэннем вырваны асот.

О Беларусь! З крыніц празрыстых, чыстых

П'ю простых слоў тваіх гаючы сок...