Раніца

Адуванчык вялізны — сонца

Вырастае з прыціхлай ракі.

Зараз дзьмухне вецер спрасонку —

Пырснуць промні ва ўсе бакі.

Туманы, як мядзведзі калматыя,

Дапаўзаюць да лесу крадком,

За нямытай, заспанаю хатай

Аб даёнку цурчыць малако.

А зямля так даверліва, проста

У сваім харастве паўстае,

Што здымаю з ног «шпількі» вострыя:

Незнарок не ўкалоць бы яе...