Раніца

Калі дождж палошча вуліц улонні

I вісіць адзінотаю ноч на душы,

Захінайся хутчэй ў дарагую «балонню»

I на вуліцу Замкавую спяшы.

Тут нікога не будзе — аўтобусаў тлумных

I прахожых цікаўных, — тут ніхто не жыве.

Толькі ходзіць ля сцен старажытных бясшумна

Побач з векам дваццатым трынаццаты век.

Хай кране цябе вечнасць далонню шурпатай,

Голас продкаў далёкіх ў цішы прагудзе,

I чамусьці адразу з душою крылатай

Крочу з вуліцы Замкавай да людзей.