Sonetler

104

Üç qışın şaxtası göy meşələrdən

Üç yayını tacını alsa da hər,

Heç vaxt dəyişmirsən mənim üçün sən,

Ömründən ötüşmür illər, elə bil…

Üç nazəndə bahar güldü üç ayda,

Üç sarı payıza döndü, nəhayət.

Üç yazın çiçəyi soldu üç yayda,

Təzə-tər saxlayır səni təbiət.

Saatın əqrəbi dolanır elə,

Rəqəmdən rəqəmə keçir gizlincə.

Sənin gül hüsnün də belədir, belə,

Dəyişir, gözümə görünmür, məncə.

Əgər bu doğrusa, gül hüsnün, inan,

Dəyişir sən hələ doğulmamışdan.