Sonetler

79

Elə ki, sən mənə edirdin kömək,

Sözlərim dönürdü nura, şəfqətə.

İndi nəğmələrim közərir tək-tək,

Taqətsiz ilhamım düşüb möhnətə.

Mənim şerim hara, gül hüsnün hara,

Ən güclü qələmə layiqsən, düzü.

Hazır xəzinəsən hər sənətkara, —

Alır ay üzündən hər nurlu sözü.

O sənə verirsə ləyaqət, qürur,

Bunu rəftarından oğurlayır, bil.

Gözəllik üzündə qərar tutubdur,

Onu təkrar etmək bir hünər deyil.

Təşəkkür eyləmə, yaxşı bil bunu:

Özün ödəyirsən onun borcunu.