Sonetler

98

Al-əlvan geyinib güləndə aprel

Kədərdən, qüssədən qalmadı nişan.

Təbiət gəncləşib coşdu, elə bil,

Bu vaxt səni məndən ayırdı hicran.

Quşların cəh — cəhi, güllərin ətri

Gətirə bilmədi qəlbimi dilə.

Çiçəklər tutsa da bütün hər yeri,

Çəməndən birini dərmədim belə.

Dinmədim, qızılgül yansa da od tək,

Zanbağın ağlığı açmadı məni.

Fəqət bir-birindən qəşəngdi, qəşəng,

Çünki hər birində gördüm əksini.

Dolandın, əzizim, sən uzaqlarda,

Qış kimi göründü mənə bahar da.