Sonetler

122

Möhkəm yaddaşımın iti tişəsi

Beynimə həkk edib surətini, bil.

Sənin bəxş etdiyin qeyd dəftərçəsi

Mənim yaddaşım tək ömürlük deyil.

Ömrə təbiətin töhfəsi deyim;

Neçə ki dünyada yaşayıram mən,

Döyünür ürəyim, düşünür beynim,

Pozulmaz, silinməz heç vaxt xatirən,

Özün de, hədiyyən nəyimə gərək,

Səni qorumaqdan o ki uzaqdır.

Surətin illəri bir-bir keçərək,

Beynimdə, qəlbimdə yaşayacaqdır.

Qalsaydı dəftərin xatirən kimi,

Mənə hafizəsiz deməzdilərmi?