Sonetler

74

Məni bu insafsız, amansız ölüm

Sübutsuz, dəlilsiz həbs eyləyəndə,

Nəğməyə çevrilən bu gözəl ömrüm

Bir xatirə kimi qalacaq səndə.

Vaxt tapıb oxusan onu arabir,

Görəcəksən olub eşqinə ithaf.

Bədənimin tacı — könlüm səndədir,

Cismimi alacaq yer — o nainsaf.

Bəli, vücudumu yeyəcək qurdlar,

Qismətəm onlara, həqiqətdir bu.

Nə var ki, cismimdən qalsın yadigar,

Düşünüb anmağa dəyməz, doğrusu.

Onun var-dövləti qəlbimdir ancaq,

Qəlbim de, şerim də sənə qalacaq.