Sonetler

87

Əlvida! Nə etmək, ayınlıq biz,

Yəqin, dərk etmisən ləyaqətini.

Mənimçün bir sənsən hər şeydən əziz,

Silirsən qəlbimdən məhəbbətini.

Ülvi bir məhəbbət bəxş etdin mənə,

Söylə, buna layiq varmı xidmətim?

Onu verdiyin tək alırsan yenə,

Hanı saxlamağa bir ləyaqətim?!

Bu parlaq incini bəxş edən zaman

Məni öyrənəydin yaxından gərək.

İncinin qədrini nə bilər nadan?

İndi qaytarırsan tənbeh edərək.

Elə bil, yuxuda kral idim mən,

Oyandım, taxt-tacım getdi əlimdən.