Sonetler

119

Sirenin[1] gözündə cəhənnəmmi var?!

İçib göz yaşından, zəhərləndim mən.

Qorxumla ümidim qarşılaşdılar,

Birdən məğlub oldum qalib gəlirkən.

Xoşbəxt olmamışdım belə heç zaman.

Neçin mən özümə kəsildim qənim?

Dəli qızdırmanın od-alovundan.

Çıxdı hədəqədən yanar gözlərim.

Hər ağır ziyandan xeyir doğulur,

Gözəl ülviləşir çəksə müsibət.

Əvvəlkindən daha dözümlü olur

Yenidən alışsa sönən məhəbbət.

Qayıtdım əslimə, yanılsam da mən,

Qazançım çox oldu itirdiyimdən.