Sonetler

19

Şirin caynağını korşalt, ey zaman,

Hər şey ölüm nədir bilsin həyatda.

Pələngin dişini qopart ağzından,

Yandır diri-diri simurqu odda.

Dəyiş fəsilləri, öz yolunla get,

Gah güldür, gah ağlat bu təbiəti.

Dünyayla, mənimlə nə istəsən et,

Fəqət kəməndə sal bir cinayəti.

Dostumun üzünü vaxt tişənlə, gəl,

Yarıb şırımlama çəmənzar kimi.

Onun gözəlliyi — bu canlı məşəl

Qalsın gələcəyə yadigar kimi.

Göstər pisliyini, o, şerimdə, bax,

Sənin acığıma gözəl qalacaq.