Od qızı qaldırıb odlu başını,
Qızıl beşiyindən durar hər səhər.
Yer üzü görəndə qəlb sirdaşını
Ona məhəbbətlə səcdə eyləyər.
Bu məşəl günorta çatar zirvəyə
— Yaşar gəncliyinin xoş dəmlərini.
Hamı heyran-heyran boylanıb göyə,
Öpər baxışıyla qədəmlərini.
Elə ki görünər yorğun, ixtiyar
Enər qəmli-qəmli öz yatağına,
Əvvəl məftun-məftun səcdə qılanlar
İndi arxasını çevirər ona.
Yerində övladın qalmasa əgər,
Səndən də beləcə üz döndərərlər.