Sonetler

7

Od qızı qaldırıb odlu başını,

Qızıl beşiyindən durar hər səhər.

Yer üzü görəndə qəlb sirdaşını

Ona məhəbbətlə səcdə eyləyər.

Bu məşəl günorta çatar zirvəyə

— Yaşar gəncliyinin xoş dəmlərini.

Hamı heyran-heyran boylanıb göyə,

Öpər baxışıyla qədəmlərini.

Elə ki görünər yorğun, ixtiyar

Enər qəmli-qəmli öz yatağına,

Əvvəl məftun-məftun səcdə qılanlar

İndi arxasını çevirər ona.

Yerində övladın qalmasa əgər,

Səndən də beləcə üz döndərərlər.