Yox zərə, zinətə bir ehtiyacın,
Sənə rəng nə gərək, düşünürəm mən,
Daha qiymətlidir gözəllik tacın
Bütün şairlərin şah əsərindən.
Dinib danışmıram, qalmışam məəttəl,
Qələm necə yazsın şan-şöhrətini?
Sən özün dünyada hamıdan gözəl
Açıb göstərirsən ləyaqətini.
Gel, gəl, sanma mənə susmağı nöqsan,
Susmaqla qalıram tənədən uzaq.
Çünki gül adına mədhiyyə yazan
Ləkələyir sənin hüsnünü ancaq.
Ah, iki şairdə o qüdrət hanı, —
Açsın bir gözündə olan mənanı?!