Sonetler

34

Xoş gün vəd elədin sən günəş kimi,

Yoxsa heç plaşsız çıxardım evdən?!

Yolda qara bulud aldı üstümü,

Yağışda, tufanda tir-tir əsdim mən.

Arabir görünüb parladın əbəs,

Göyərmiş üzümü tutdun zər tülə.

Yara təsəlliylə sağala bilməz,

Addan ləkə getməz müalicəylə.

Gəl, gəl, ol onuncu ilham pərisi,

On dəfə artıq ol başqalarından.

Sayəndə yaranan şerin nəfəsi

İsitsin qəlbləri hey zaman-zaman.

Şerim ürəklərə yol tapsa, yəqin,

Zəhməti mənimdir, şöhrəti sənin.