Гарышча


Ня лазь на гарышча,

наказвае бабуля,

дзіўнае чыніцца там:

няма нікога,

ды гавораць нейкія людзі,

плача дзіця, а ўчора

круціўся сам сабою

калаўротак.

Дзень навылёт

сяджу я ціхутка на печы —

слухаю гарышча:

сьмяюцца там дзеці,

гігоча прыцішана конь,

стоена дыхае хтосьці,

слухаючы хату

або птушак на вільчыку.

Мы жывем у хаце,

над намі жыве гарышча,

над гарышчам — неба.

Загрузка...