Даўно няма нашай
ўтравелае сьцежкі,
а цёплая антэна
сьпічастага валуна
дагэтуль пасылае ў сусьвет
тое самае паведамленьне
пра
белыя мяцёлкі
адцьвілага скрыпеню,
расплаўленае ў сонцы лісьцё
маладой арабіны,
двух рудых мурашоў
на вузкай далоні
і халаднаватыя клубы
дарослай дзяўчынкі,
якую ніколі не кахаў,
якую ніколі не забуду.