Паром празь Ля-Манш

Чатыры вятры

прыляцяць да мяне

на другі дзень

Вялікадня,

і ў кожнага будзе

жаночае імя.

Усходні

будуць зваць

зусім банальна,

затое некалі ён атрымаў

пяшчотную мянушку,

якая чамусьці нагадвае

ласку.

Вецер з захаду

будзе мець

летапіснае імя

каралеўны

і прынясе водар

ранішняй кавы.

Паўдзённы вецер

мядова запахне

шыпшынавай кветкай

з скрыжаваньня

дзьвюх цёплых

сьцежак.

У паўночнага

будзе балцкае імя,

і маё сэрца зашчыміць, бо

я забуду яго,

а ўспомню толькі

стары невад,

набрынялы вільготным пахам,

што кропля за кропляю

сьцякае

ў салёныя сьляды

босых ножак.

Цэлы дзень

будуць кружляць вакол дому

чатыры вятры,

а ўвечары

апусьціцца зь неба

ласкавая вусьціш,

якую завуць

так, як цябе.