* * *


Перад снегам — трывожна і нізка—

Зграя хмар... Той часінай, відаць,

Нахілілася над калыскай

Побач з Радасцю і Бяда.

Радасць, Радасць! Ты многа маеш

Залатога свайго агню!

А Бяда навошта трымае

Тое ж — Вернасць і Дабрыню?

Тых дарункаў не трэба замнога...

Іх нялёгка несці ў жыцці...

Ды паклала... I за парогам...

Загудзела шалёна ў лісці...

Загрузка...