Перад снегам — трывожна і нізка—
Зграя хмар... Той часінай, відаць,
Нахілілася над калыскай
Побач з Радасцю і Бяда.
Радасць, Радасць! Ты многа маеш
Залатога свайго агню!
А Бяда навошта трымае
Тое ж — Вернасць і Дабрыню?
Тых дарункаў не трэба замнога...
Іх нялёгка несці ў жыцці...
Ды паклала... I за парогам...
Загудзела шалёна ў лісці...