«Не ўвойдзеш двойчы у адну раку» —
Засвойвалі мы, школьнікі, калісьці.
I, залатым абсыпаная лісцем,
Стаю цяпер я на другім баку.
А сінява ля ног плыве наўсцяж.
Няўжо мне не адолець гэтай хвалі?
Дужэйшымі і рукі мае сталі,
I мудрасці крыху ўзяла ў жыцця.
Ды не! Не ўвойдзеш у адну раку,
Не вернешся ў праменнае Калісьці!
I, залатым абсыпаная лісцем,
Стаю цяпер я на другім баку...