Скрыжаваліся нашы шляхі —
Непазбежна ці выпадкова?
Плешча возера ў берагі.
Круціцца кола.
Адрачыся? Далей ісці
Мне адной, як наканавана?
Ды бунтуе жанчына ўва мне: «Не пусці,
Не пакінь гняздо зруйнаваным!»
Бліскавіцай вячэрняю прамільгне
Гэты выбар! Пазнання дрэва!
I змагаюцца зноў ува мне
Бессмяротна — Ліліт і Ева.