Парасткі

Прыпомнілася: стогне пустата,

У прыцемку стаілася трывога.

То кліча смерць, то заклінае бога

Бабуля з пачарнелага кута.

...А сёння траўку выцягнуў прамень

Скрозь цёплы жвір на могілках вясковых.

I бляклы дым ад свечачак васковых

Магутна растварае ў сабе дзень.

За зоркі калакушыны бялей

Сурвэткі, што пасланы на пагорках.

Мне зараз светла на душы і горка

Ад прывідаў, што сядуць пры стале.

I ад таго, што вечны ім спакой,

Што пройдзена пакутлівае кола,

Што поле, узаранае наўкола,

Бабуля сёння кратае рукой.

А помніш песню, што дасюль люблю,

I на падлозе жоўтай чырвань ранку?

I на сухую плешчацца зямлю

Барвовае віно з бліскучай шклянкі...