СТУДЗЕНЬ


Такой зімы ніколі не было:

Пад цёплым сонцам вуліца курыцца,

На мокрых дрэвах зіхаціць святло,

I я раблюся іншаю як быццам.

Гляджу людзям, прыязная, услед,

Зрабіўшыся мацней за адзіноту.

Прытулак мой, мая калыска — свет —

Даверліва абняў мяне: «Ну, што ты?!»

Загрузка...