Жоўты доннік дыхае на строме,
Пальшом прапахлі берагі.
На якім, скажыце мне, пароме
Адплываць ад шчасця і тугі?
Звонкае і плыўкае струменне,
Занясі мяне з апошніх сіл,
У той край, дзе ўпаў шукаць збавення
У ваду сасмяглы небасхіл!
Залатым спакоем вечаровым
Я прыйду ізноў у дзень другі...
На якім, скаясыце мне, пароме
Адплываць ад шчасця і тугі?