* * *


Трымценне раптоўным грузам

Зрушыцца. Пачую ўва сне.

Гэта ты на другім канцы Беларусі

Клічаш мяне.

Прабілася скрозь бетонныя сцены

Бязважкае, як прамень,

Адчуванне нябачных ценяў

Будучых перамен.

У перадсвітанні няясным

Балкон. Вяршаліны дрэў.

Цяжка дыхае ясень —

Не ў час састарэў.

Без цябе цяпер. А ты б параіў,

Ад горычы засцярог?

Нашто ўранку абрысы згараюць

Маіх дарог?

Загрузка...