Трымценне раптоўным грузам
Зрушыцца. Пачую ўва сне.
Гэта ты на другім канцы Беларусі
Клічаш мяне.
Прабілася скрозь бетонныя сцены
Бязважкае, як прамень,
Адчуванне нябачных ценяў
Будучых перамен.
У перадсвітанні няясным
Балкон. Вяршаліны дрэў.
Цяжка дыхае ясень —
Не ў час састарэў.
Без цябе цяпер. А ты б параіў,
Ад горычы засцярог?
Нашто ўранку абрысы згараюць
Маіх дарог?