Парасткі

Туганавічы... Туга

Любові і прадчування!

Каштанавым цветам ранне

Стары асыпае курган.

Дапытліва маладосць

Удалеч глядзіць... Трывожна

Ад гэтай смугі прыдарожнай,

Дзе ціш працінае наскрозь.

Запал ліхаманіць кроў:

У словах паэтавых дзіўна

Адна і другая радзімы,

I першая ў іх любоў.

Туганавічы... Туга

Кахання яго і прадвесця!

Над тым, што чакае дзесьці,

У полі вячэрнім «ку-га!»

Разносіцца... I зямля,

Пакутная і нямая,

Бела-ружовым маем

У сны яго прыйдзе пасля!