Парасткі

Пальцы крыўды ля еамага горла

Я схапіла — і моўчкі стаго.

Ды адплату — быць здзекліва-гордай —

Пахавальна ў еабе затаю.

О, як б'юць злыя дэманы ў скроні!

Як імкнецца на волю агонь!

Надта многа вам гонару — роўняй

Распачаць ненажэрлівы гон!

А калі ў той сутычцы гарачай

Захлынецца дыхання ўсплёск,

Я, магчыма, паціху заплачу,

I нікому не ўбачыць тых слёз...