Парасткі

Лунее. У росах траўнік

Іскрыцца далёка скрозь.

Наўпрост, нібы памесяўнік [¹],

Ідзе да рачулкі лось.

Сцюдзёнай яе вадою

Апечаны, крэкча дзік...

Ізноўку, наноў жывое

Бунтуені ты, маладзік?

I там, дзе вішнёвым цветам

Духмяны задыхаў сад,

Панесла жыццё кабета,

Як тысячы год назад.

Калісьці наблізяцца зоры

Да дзеўчыны ці юнака,

I будзе верыць каторы,

Што гэта — з маладзіка...

...Вядзьмарка з сялянскай хаты

I грэчаскі жрэц рабы

Прасілі ў цябе Гекату

Для чорнай сваёй варажбы.

Задушна было навокал,

Ажно калаціла людзей...

Навошта савіным вокам

На чарадзействы глядзеў?

Акрэсліўшы тонкай дужкай

Увесь невядомы лад,

Ты робішся невідушчым,

Ідзеш, маладзік, на спад...