Вершы

Ў раскошы пераможнай дня,

Ў святле і яснасці ўрачыстай,

Ў яго апратцы залацістай —

Жарстокая харашыня.

Праз сонечны яго пагляд

Душа заўважае халоднасць,

І дзіўную трывог нязгоднасць,

І у цвярозасці разлад.

Праходзіць ён па-над зямлёй,

І да зямлі самой бяспечнасць.

І ўсё ж глухая бессардэчнасць

Да працы й клопату людзей.

І, стомленым, здаецца нам:

Пад бліскам гэтага каберца

Другога свету б'ецца сэрца

І тайна бытавання там.

Завянуць, збледнуць фарбы дня,

Прысуд не знаючага, помсты, —

І невядомыя таёмствы

Уявіць цемры глыбіня.