«А ты кажы, што радасць ёсць…»


А ты кажы, што радасць ёсць,

Што слодыч збаўчая ў пакоры,

Я толькі занядужаў штосьць,

Я толькі недаўменнем хворы.

А ты цалуй, сціскай мацней,

Ён людскі, немінучы жэраб,

З-пад тонкіх броў, з арбіт вачэй

Рагоча мне твой бледны чэрап.


Загрузка...