Летні вечар


Дзень хустачкай чырвонай захаду выцер пот.

Дзень утаміўся і ў клунак змроку

Звязаў неспакой, клапоты

І пазяхнуў ветрам — лёгка, летункова.

Сутунелым крылом

Туліцца к вёсцы ціша

І пахціць скошаным сенам

І кароўім сырадоем.

Зараз прыйдзе Матка-Ноч,

Добрая, такая пяшчотная,

Пакрые коўдзеркай-цемнатой,

Заплюшчыць дню вочы:

«Спі, натомлены!»

1925


Загрузка...