Вершы

Не кляні, о анёл-абаронца!

Вартаўнік маіх спраў, не кляні.

І самому мне нудна бясконца

Валачыць мае чорныя дні.

У змаганні ганебным няўзнаны

І самому прывабны не раз

Ў цьмяным дуле кавал алавяны, —

Як збавенне і пэўны адказ…

Твая ж мова спакусаю поўна,

Ты далей паглыбляеш адчай,

Але не — не патрэбна… ўсё роўна,

Але не — пачакай, пачакай!

Дачадзіць і сама гэта свечка,

Недалёка сумотны канец:

Скончыць смерць падрахунак і спрэчку

І задзьмухне жыцця каганец.