Сабакі Эўропы

Італійская кухня

З рукалай рукаючыся,

Мыючы маяран,

Сьвежым базілікам закідваючы сыр і сьвет,

Лечышся ад рэўнасьці, расейшчыны і іншых ран,

І ад навінаў у Парыжы, за сьценкай і, што рабіць, у Маскве.

АрэгАна або арЭгана — дзе тут паставіць націск?

Мой знаёмы італіец казаў, на “э”. На “э”!

АрЭгана:

Я кулінарны геній і грамар-нацы

Салютую мокрай рукою вялікаму дучэ — то бок сабе.

Розьнячыся ад размарыну толькі дзіўным складам сваіх малекул,

Поўны тэстастэрону, цярплівы, як Эстрагон,

Я мог нарадзіцца духмянай траўкай, а выйшла, на жаль, чалавекам,

Які патрабуе трошкі больш, чым сонца, вада, балькон.

Не даючы ўпасьці ў пасту сівому воласу,

Верачы вяршкам беларускіх малочных заводаў

(дваццаць працэнтаў тлустасьці, інакш ня вырасьці соўсу),

Я пачуваюся роўным Ўітмэну, Купалу, Коласу —

Некалі пра мяне здымуць сэрыял на сто эпізодаў.

Напяваючы сабе пад нос чухнЮ,

Я заваёўваю гэтую кухню.

Дэканструктар рэцэпту, Гаспадар агню,

І ў патэльні соўс няўхільна пухне.

“Жыла дзяўчынка Паста,

І хлопчык Базілік.

Дзяўчынку звалі Наста,

А хлопчык недзе зьнік”.

Хочаш паесьці напраўду смачна — ідзі да бедных.

Бедныя маюць траву на вокнах, віно ў пакеце.

Да бедных, чуеш,

шчасьлівых — і усёведных!

Бедныя кіруюць сьветам на кухні і ў інтэрнэце.

Бедныя маюць прыгожы ўзор на пледах,

Купляюць кніжкі, каб ашчаджаць на кедах,

Самі вінаватыя ў сваіх бедах,

Мізантропы, аматары старых камэдый.

Бедныя — гэта мы з табою.

Бедныя,

рабое,

абое.

Бедныя ходзяць па горадзе пехатою,

Хадою вольных, сваёй хадою.

У бедных заўсёды багата справаў,

А ў галаве ў іх багата страваў —

Простых, духмяных, такіх наедных.

Хочаш даведацца, хто ты — ідзі да бедных.

Год базіліку, базіліку зь яе рукі.

Год маярану, ёй вырашчанага на падваконьні.

Яна гаворыць зь імі так, нібы яны маюць душу

і іх языкі

І мовы знаёмыя ёй да апошняга кончыка

і апошняга

кораня.