I чую я голас...: выбраныя вершы, 1954-2008

Як ні прамоўлю — усё неўпапад,

Ды так, што ад злосці жыгаламі пораць:

Справа — нястомны саліст «дэмакрат»,

Злева — стагорлы «славянасаборац».

Аж дзіўна — як дружна!

Аднак жа — за што?

Люблю сугалоссе, спакой i свабоду.

З-за чорных шор i карычневых штор

На свет i людзей не глядзеў ад роду.

Ні ў форме палкоўнік,

Ні ў штацкім маёр

Мяне на кручку не трымаў пакрыёма.

І хоць у пакутах сумленне маё —

Мне ніцая радасць раба не знаёма.

Таму і вар'юе іх вольны мой кліч

У матчынай мове, не здадзенай гэрцам.

«І ты, галяпуюць, прадайся і ўкленч!

І ты адрачыся i станься зняверцам!»

Дарма — галяпуюць.

І пораць — дарма.

Запозна: мяне ўжо дастаць немагчыма.

Я — там ужо, там, дзе няволі няма,

Дзе толькі свабода, любоў i Айчына.

2003, люты