Крык выгнанніка на Радзіме


Ці ранак, ці поўдзень, ці вечар,

Куды ні пайду, ні ступлю —

Ні следу ад той векавечнай,

Што кроўнай любоўю люблю!

Ні слова на мове народа!

Ні гуку на мове зямлі!

Прыблуды, манкурты, звыроды

Амаль даастатку звялі.

Ад дум у душы халадзее.

Трыванне на частачкі рву.

Панове начальнічкі! Дзе я

Праз вашую ласку жыву?

Куды, у якую дзяржаву,

Наяве, а быццам у сне,

На гібель, на здзек і няславу

Вы выгналі з дому мяне?

Куды, паяднаўшы ў хаўрусе

Усякую погань i гнюсь,

З дзяржавы маёй — з Беларусі

Вы выгналі прэч Беларусь?

1998, сакавік

Загрузка...