I чую я голас...: выбраныя вершы, 1954-2008

Ізноў, як калісьці,

Мне каркае чорны крумкач:

Давеку не выйсці

Табе з гістарычных няўдач!

Куды не паткнуся —

Усюды наб'ю сабе гуз!

Няма Беларусі!

Няма і цябе, беларус!

Куды ты ўсё прэшся?

Свой лёс ты між двух выбірай:

Ці «ўсходнія крэсы» —

Ці «северо-западный край».

Дай дзякуй, сярмяжка,

Што знаеш сяўбу ды жніво.

Калі ж табе цяжка —

Пахліпай сабе ў рукаво!

На гэта ты здатны —

На вечную скаргу i плач...

Замоўкні, бяздарны!

Не будзе па-твойму, крумкач!

Я хліпаць не стану!

Я прагай здзяйснення жыву.

Найперш — у пашану —

Табе я скручу галаву.

Каб гнюсна не каркаў,

Каб тут, дзе Купала хадзіў,

Рабоў-недавяркаў

Агіднай хлуснёй не пладзіў.

Тут праўда i вера

З нябыту ўваскрэснуць навек.

І мэтай і мерай

Тут будзе ва ўсім — Чалавек.

1991, красавік